شبیه سازی ها یکی از انواع روش های آموزشی است که از اوایل سال های 1900 میلادی به عنوان روشی برای کار آموزی مورد استفاده قرار گرفته است. دفتر هماهنگی شبیه سازی و الگو سازی امور دفاعی ایالت منحده آمریکا سه نوع مهم شبیه سازی را بدین شرح تعیین می کند: شبیه سازی زنده، شبیه سازی مجازی و شبیه سازی ساختنی. از شبیه سازی های زنده و شبیه سازی های مجازی عمدتا برای اهداف کارآموزی استفاده می شود؛ در حالی که شبیه سازی ساختنی برای پیش بینی پیامد های آموزشی از قبیل رفتار هایی که در هنگام بازی های جنگی مورد استفاده قرار می گیرد، به کار می رود. هر یک از این سه نوع شبیه سازی مبتنی بر یک حقیقت واحد هستند و بدین منظور استفاده می شوند که برای یادگیرنده امکان دست رسی به تجارب یادگیری بدون خطر، بدون هزینه یا پیچیدگی زندگی واقعی را فراهم کنند.

یک شبیه سازی آموزشی همچنین می تواند یک شبیه سازی پرورشی نیز نام گذاری شود، که یک شبیه سازی از همان نوع واقعی (سیستم یا محیط) است. اما علاوه بر آن، شبیه سازی آموزشی شامل عناصر آموزشی است که به یادگیرنده برای کشف، هدایت یا کسب اطلاعات بیشتر درباره آن سیستم یا محیط کمک می کند؛ آن اطلاعاتی که به طور کلی نمی تواند از طریق تجارب دیگر کسب شود. شبیه سازی های آموزشی یکی از روش های آموزشی هدف محور هستند که بر روی یادگیرندگانی تمرکز می کند که از لحاظ استفاده از آن سیستم یا محیط با یکدیگر تفاوت هایی دارند. امروزه، بسیاری از دانشگاه ها امکان یادگیری مادام العمر را از ارائه یک محیط یادگیری مجازی فراهم کرده اند. این محیط یادگیری مجازی علاوه بر اینکه به استفاده کنندگان امکان دسترسی به آموزش را در زمان های متفاوتی در طول عمر خودشان می د هد، بلکه همچنین آنها می توانند به یادگیری خود اد امه دهند، بدون آنکه برای کسب یادگیری یا ایجاد تعامل چهره به چهره با یک مربی نیاز به نقل و اتقالاتی داشته باشند.